Eigenaren Wapen van Beckum over hun erfpachtcontract dat afloopt en het Masterplan
“Al dagen spreekt iedereen me aan en blijven appjes maar binnenstromen van mensen die meeleven en willen weten hoe het nou eigenlijk in elkaar zit”, glimlacht Roy Boenders. Hij geeft toe dat ook hij en zijn familie erg schrokken van de berichten in Tubantia. Daarin werd uitgeweid over een dreigend einde voor het horecabedrijf dat al meer dan 125 jaar gevestigd is in het hart van Beckum. “Dit is eenzijdige berichtgeving. Het voortbestaan van ons familiebedrijf komt écht niet in gevaar door een erfpachtcontract dat over anderhalf jaar afloopt. Stichting Twickel en wij zijn er niet op uit om een familiebedrijf te beëindigen. Deze nuance ontbreekt in de krant. Met Stichting Twickel én de gemeente Hengelo én de dorpsraad verkennen we mogelijkheden voor eventuele bebouwing van een deel van de grond in de toekomst.” Roy Boenders wijst naar de paardenwei, een deel van de daaraan grenzende parkeerplaatsen en schuren. “Het terrein waarop ons horecabedrijf staat is 2 hectare groot. Dat is een enorm oppervlak, zo midden in het dorp. Een paar jaar geleden hebben we zelf al eens aangekaart open te staan voor ideevorming rond woningbouw op een deel van deze grond.”
De gesprekken tussen de familie Boenders en rentmeester Egbert Jaap Mooiweer zijn verkennend en de sfeer is goed. “Juist omdat er sprake is van het ontwikkelen van een Masterplan voor Beckum, kunnen we als Stichting Twickel het erfpachtcontract dat in november 2023 afloopt, nú niet opnieuw verlengen met 30 of 40 jaar. Daarmee zouden we de ruimte voor herinrichting van het totale dorp, op voorhand klemvast zetten.” De kern is het hart van Beckum. Dat moet kloppen, letterlijk en figuurlijk. En daar zal ook ruimte zijn voor horeca, ontmoeting en ontspanning. Beckum wil en doet dit immers om de voorzieningen op peil te houden. Er is dringend behoefte aan doorstroming, ruimte voor starters en een haalbare en betaalbare woon- en kwaliteitsimpuls.
Meerdere belangen
Er zijn verschillende belangen die meespelen tussen de planvormers aan tafel. Zo ligt woningbouw in het beekdal van de Hagmolenbeek en bij de Twickeler bossen, gevoelig bij de Stichting Twickel. Wat Mooiweer betreft is het juist logisch om in eerste instantie aan de andere kant van het dorp, bij de goed ontsloten en direct beschikbare locatie Wolfkaterweg, de bestaande bebouwing verder uit te breiden. En daar tussenin ligt grond van Twickel die ze al sinds mensenheugenis verpacht aan de familie Boenders. “We kijken mét hen naar wat reëel is ten aanzien van eventuele woningbouw op een deel van het terrein. Daarnaast is de vraag; Wil dit familiebedrijf in deze omvang verder? Willen ze de komende tien, vijftien jaar afbouwen, transformeren, of zijn er opvolgers en hoe denken zij daarover?” Roy (48) en Marloes (45) kijken elkaar aan en lachen. “Onze kinderen zeiden lange tijd: ‘de zaak overnemen van papa en mama? Nee hoor, geen denken aan. Maar nu Lotte 14 jaar is en zo langzaamaan moet gaan kiezen, denkt ze erover om straks de hotelschool te gaan doen. Ook Joep, die 12 jaar is, denkt na over een opleiding in de horeca.”
Vraag naar feestzalen
Net als de ouders van Roy; Harry en Lidy Boenders (allebei 73), woont het gezin achter het zo kenmerkende zalencentrum met restaurant in Saksische stijl. “Ja, ik ben letterlijk en figuurlijk geboren en getogen in dit bedrijf”, vertelt Roy. “Logisch dat de emotionele band sterk is. En ja, natuurlijk denken we na over het rendabel houden van ons horecabedrijf. We veranderen constant mee met de vraag van de markt. We hadden, net als de hele branche, een paar moeilijke jaren in coronatijd. Maar we zien kansen genoeg en pakken deze ook op. Mensen die denken dat een zalencentrum z’n langste tijd gehad heeft, moeten eens komen kijken in onze agenda”, nodigt Roy uit. “Waar tot een paar jaar geleden veel op buitenlocaties georganiseerd werd, willen bedrijven en ook particulieren nu weer een zaal waar uitstekende faciliteiten aanwezig zijn en comfort vanzelfsprekend is. Waar je lekker kunt eten en waar alles goed geregeld is. En kijk om je heen; in de loop van de tijd is het aantal mooie zalen in de regio sterk verminderd. Dus ja, ook in die zin, zie ik de toekomst met vertrouwen tegemoet. Daarmee zeg ik trouwens niet dat het gemakkelijk is of wordt. Met ons team werken we elke dag keihard om het bedrijf gezond te houden, maar gelukkig kan ik zeggen dat dit het allemaal waard is. Zowel voor het restaurant en de terrassen omgeven door prachtige tuinen, waar mensen a la carte komen eten, als voor de zalen, is er markt en liggen er kansen.”
Op de foto: vlnr, Marloes Boenders, Egbert Jaap Mooiweer, Roy Boenders